DUSZPASTERSTWO ZWIĄZKÓW NIESAKRAMENTALNYCH W CZĘSTOCHOWIE
„Nie potrzebują lekarza zdrowi, lecz ci, którzy się źle mają” (Mt 9,12)
Kto się opiekuje duszpasterstwem?
Opiekunem duszpasterstwa związków niesakramentalnych jest ks. Wojciech Gaura.
Do kogo jest skierowane?
Duszpasterstwo jest adresowane do osób, które mają zawarty cywilny związek małżeński z przeszkodą do zawarcia sakramentu małżeństwa, tzn. takich, które zawarły sakrament małżeństwa, potem dokonały cywilnego rozwodu i następnie zawarły cywilne małżeństwo z inna osobą, jak również dla osób żyjących na sposób małżeński bez przeszkód do zawarcia ślubu kościelnego (wolne związki, konkubinat), które pomimo sytuacji w jakiej się znalazły pragną nawiązać więź ze wspólnotą Kościoła.
Gdzie i kiedy się spotykamy?
Spotykamy się w każdą drugą niedzielę miesiąca o godzinie 15.00 na Mszy Świętej, po której jest możliwość rozmowy. Nasze miejsce spotkań to kaplica w Domu Archidiecezjalnym przy ul. Ogrodowej 24/44 w Częstochowie ( wejście tak jak do radia Fiat)
Co Kościół mówi na temat związków niesakramentalnych?
Św. Jan Paweł II w roku 1981, w adhortacji apostolskiej Familiaris consortio poświęconej sytuacji rodziny chrześcijańskiej we współczesnym świecie zaapelował do Kościoła o roztoczenie opieki nad rozwiedzionymi, nie tylko tymi, którzy żyją samotnie, ale także tymi, którzy wstąpili w ponowne związki.
„Kościół bowiem ustanowiony dla doprowadzenia wszystkich ludzi, a zwłaszcza ochrzczonych, do zbawienia, nie może pozostawić swemu losowi tych, którzy — już połączeni sakramentalną więzią małżeńską — próbowali zawrzeć nowe małżeństwo. Będzie też niestrudzenie podejmował wysiłki, by oddać im do dyspozycji posiadane przez siebie środki zbawienia (…..)
Razem z Synodem wzywam gorąco pasterzy i całą wspólnotę wiernych do okazania pomocy
rozwiedzionym, do podejmowania z troskliwą miłością starań o to, by nie czuli się oni odłączeni
od Kościoła, skoro mogą, owszem, jako ochrzczeni, powinni uczestniczyć w jego życiu.
Niech będą zachęcani do słuchania Słowa Bożego, do uczęszczania na Mszę świętą, do wytrwania
w modlitwie, do pomnażania dzieł miłości oraz inicjatyw wspólnoty na rzecz sprawiedliwości,
do wychowywania dzieci w wierze chrześcijańskiej, do pielęgnowania ducha i czynów pokutnych, ażeby w ten sposób z dnia na dzień wypraszali sobie u Boga łaskę. Niech Kościół modli się za nich, niech im dodaje odwagi, niech okaże się miłosierną matką, podtrzymując ich w wierze i nadziei.(…)
Kościół z ufnością wierzy, że ci nawet, którzy oddalili się od przykazania pańskiego i do tej
pory żyją w takim stanie, mogą otrzymać od Boga łaskę nawrócenia i zbawienia, jeżeli wytrwają
w modlitwie, pokucie i miłości.”
Czy osoby żyjące w związkach niesakramentalnych mogą przystępować do komunii świętej?
W ww.adhortacji św. Jan Paweł II pisze:
„Kościół jednak na nowo potwierdza swoją praktykę, opartą na Piśmie Świętym, niedopuszczania
do komunii eucharystycznej rozwiedzionych, którzy zawarli ponowny związek małżeński.
Nie mogą być dopuszczeni do komunii świętej od chwili, gdy ich stan i sposób życia
obiektywnie zaprzeczają tej więzi miłości między Chrystusem i Kościołem, którą wyraża i
urzeczywistnia Eucharystia. Jest poza tym inny szczególny motyw duszpasterski: dopuszczenie
ich do Eucharystii wprowadzałoby wiernych w błąd lub powodowałoby zamęt co do nauki
Kościoła o nierozerwalności małżeństwa(…..)
Pojednanie w sakramencie pokuty — które otworzyłoby drogę do komunii eucharystycznej
— może być dostępne jedynie dla tych, którzy żałując, że naruszyli znak Przymierza i wierności
Chrystusowi, są szczerze gotowi na taką formę życia, która nie stoi w sprzeczności z
nierozerwalnością małżeństwa. Oznacza to konkretnie, że gdy mężczyzna i kobieta, którzy
dla ważnych powodów — jak na przykład wychowanie dzieci — nie mogąc uczynić zadość
obowiązkowi rozstania się, „postanawiają żyć w pełnej wstrzemięźliwości, czyli powstrzymywać
się od aktów, które przysługują jedynie małżonkom”
